بررسی آنتی بادی های ضد سایتومگالو ویروس در افراد تحت همودیالیز مزمن در بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد در سال ۱۳۸۱

چکید ه سابقه و هدف ویروس سایتومگال در افراد با نقص ایمنی و دریافت کنندگان خون و فرآورده های خونی و نیز در گیرندگان پیوند اعضا باعث عفونت شدید می گردد. عفونت قبلی و پنهان این ویروس در بیماران با نقص ایمنی و دریافت کنندگان پیوند، فعال شده و بیماری شدید ایجاد می نماید. عواملی که به عنوان فاکتور خطر در ایجاد عفونت اولیه ویروس سایتومگال نقش دارند شامل دریافت خون و فرآورده های خونی آلوده، دریافت عضو پیوندی از فرد آلوده، همودیالیز و تعداد دفعات دیالیز می باشد. به منظور بررسی وضعیت افراد تحت دیالیز مزمن از نظر عفونت با ویروس سایتومگال مطالعه حاضر انجام پذیرفته است.   مواد وروش ها   این تحقیق به صورت توصیفی و با استفاده از تکنیک مصاحبه و مشاهده انجام پذیرفت. تیتر آنتی بادی ( igm و igg ) به روش الایزا محاسبه شد. جذب نوری بالای 1/1 isr ، مثبت و زیر 9/0 isr ، منفی درنظر گرفته شد. اعداد مابین این دو به صورت equivocal درنظر گرفته شدند. پس از انتقال داده ها برای تعیین رابطه بین متغیرها آزمون کای دو (chi-square) و درصورت لزوم آزمون دقیق فیشر (fisher’s exact test) استفاده شد و با کمک ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی بین متغیرها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها در این تحقیق54 بیمار تحت همودیالیز مزمن مورد بررسی قرار گرفتند که 29 نفر آن ها مرد و 25 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 16±3/53 سال و میانگین طول مدت دیالیز بیماران 4/69±7/81 ماه و میانگین دفعات آن 4/0±8/2 بار در هفته بود. در زمان بررسی، 49 بیمار (91%) anti-cmv igg مثبت و 10 بیمار از نظر anti-cmv igm مثبت بودند. بین طول مدت دیالیز و میزان آنتی بادی ها، همبستگی خطی معنی داری به دست نیامد. همبستگی بین تعداد دفعات دیالیز و میزان igg ، معکوس و معنی دار بود ) 024/0 (p